Şarkılar

Giocomo Leopardi İtalyan yazar ve şair (1798-1837) Recanati’de (İtalya) doğdu. Bir ara ailesi tarafından rahip olmaya zorlanmış olan şair, daha çocukluğundan başlayarak derin bir yalnızlığa itilmiştir. Yalnızlık hem yaşamının hem de yapıtlarının temel izleklerinden biridir. Farklı fikir devinimlerinin toplumsal, siyasal, ekinsel, psikolojik boyutlarıyla etkisinde kalan şair değişik geçiş dönemlerini derinliğine yaşamıştır. Leopardi, Manzoni ve Foscolo aralarındaki yaş farkına karşın, aynı dönemin yazar ve şairleridir. Romantik esin kaynaklarına açık olan bu üç yoldaşın düşünsel yaklaşımları birbirinden farklıdır. Leopardi ve Foscolo, Manzoni’ye göre daha aydınlanmacı ve laik; Manzoni o ikisine göre daha muhafazakardır. Elinizdeki kitap, karamsar, sırça köşke çekilmiş, toplumdan kopuk olarak bilinen Leopardi’nin, tam tersine iyimser, istencini ortaya koyan savaşımcı bir şair olduğunun işaretlerini veren bir kitaptır. Eğer Francesco Petrarca İtalyan şiirinin büyük babası olarak kabul edilecek olursa, Giacomo Leopardi mutlaka babasıdır.Leopardi yıldızların şairidir. Hoşlanırım oldum olası bu ıssız tepeden, bu çitten,birçok yerinden en uzaktaki ufkun görüntüsünü yok eden gözlerimden. Ama durup bakarken ardındaki bitmez tükenmez boşluklara,insanötesi sessizlik, sınırsız huzura;dalıp giderim düş dünyama; duracak gibi olur kalbim orada. Ne ki duyar duymaz hışırtı sesini yaprakların rüzgarda,ölçerim o sonsuz sessizliği bu sese oranla: Bir yandan ölümsüzlük gelir aklıma,bir yandan ölü mevsimler,yaşanmakta olan güncel ve ardından yaşananların yankısı.Dalarken bu sonsuzluğa düşüncelerim,keyif alırım bu denizde batan gemide olmaktan.