Eylül

Eylül, Türk edebiyatının ilk psikolojik romanı olarak, aşkın, vicdanın ve içsel çatışmaların derinliklerine uzanan etkileyici bir yolculuk sunar. Eser, Suat ve kocasının yakın arkadaşı Necip arasında gelişen duyguları konu alır. Suat ve Süreyya, yazı geçirmek için Boğaziçi’nde bir yalıya yerleşirler. Süreyya’nın en yakın arkadaşı Necip de sık sık onlara gelir. Zamanla Necip, Suat’a karşı yoğun duygular beslemeye başlar; Suat da bu duygulara karşı kayıtsız kalamaz. Ancak ikisi de bu aşkı dile getirmekten çekinir, çünkü ortada hem bir evlilik hem de bir dostluk vardır. İkili, duygularını açıkça yaşayamadan sadece içlerinde taşırlar. Bu sessizlik ve bastırılmışlık, zamanla içsel çatışmalara ve büyük bir vicdan muhasebesine yol açar. Romanın sonunda, yaşanan dramatik yangın, roman boyunca bastırılan duyguların, söylenemeyen sözlerin ve yaşanamayan aşkın bir bedeli gibi sunulur. “Ah, yalnızca aşk, yalnızca birbirini sevenlerin her şeyi unutup, aydınlık, süslenmiş gördükleri şiir düşü ve heyecan var, yalnızca o, yalnızca o…”