Dört Peygamber Örnekliği I: Din Eğitiminde Sanatsal-Görsel Dini-Manevi Bir Uygulama

Din eğitimi, yalnızca soyut kavramlara ve genellikle çocuklara yabancı gelen bilişsel nitelikteki karmaşık bilgileri ezberlemeye odaklanmamalıdır. Dinin asıl amacının sonsuz olanı (Allah) kavramayı içerdiği göz önüne alındığında, din eğitiminin tek güvenilir bilme aracı, entelektüel ve bilişsel bilgi olamaz. Din eğitiminde, manevi eğitim yaklaşımı, yalnızca dini bilginin öğrenilmesine değil, aynı zamanda kişinin kimliğinin, değerlilik ve öz farkındalık duygusunun gelişimine de katkı sağlamayı hedefler. Din derslerinde; öğrenci katılımını, yorumlamayı ve kişisel tepkiyi destekleyen bir yaklaşım benimsemek, çocukların hayal güçlerini özgürce kullanmalarına katkı sağlayacaktır. Böylelikle çocukların kavramsal gelişimleriyle birlikte manevi gelişimleri de dengeli bir şekilde ilerleyebilir. Bu çalışmada, bilişsel bilgi ile duyuşsal bilginin birlikte çalışmasında etkili olabileceğini düşündüğümüz; dramatik kıssa anlatımı, sanatsal-görsel, dini-manevi ve oyun temelli etkinliklerle, 7. sınıf öğrencilerine, Hz. İbrahim, Hz. Nuh, Hz. Âdem ve Hz. Yusuf kıssalarının öğretimi yapılmıştır. Her kıssa için yapılan dört oturumla çocukların, bilişsel anlamda; kıssalardaki dini ve ahlaki kavramları anlamaları, manevi anlamda; bu kavramların mahiyetini idrak edebilmeleri, içselleştirmeleri ve davranışa dönüştürmeleri sağlanmaya çalışılmıştır.